Po co tworzyć własne pakiety?

Cytując Hilary Parker: Seriously, it doesn’t have to be about sharing your code (although that is an added benefit!). It is about saving yourself time.

Funkcjonalności w programie R są udostępnianie poprzez pakiety. Pakiety mogą zawierać nowe funkcje lub nowe zbiory danych lub jedno i drugie. Cześć pakietów jest automatycznie ładowanych przy starcie R (np. stats, graphics, base) a część trzeba włączyć samodzielnie (np. ggplot2, dplyr, PogromcyDanych) a jeszcze inne trzeba najpierw doinstalować.

Po co tworzyć własne pakiety? Motywacje można mieć najróżniejsze, najczęstsze to:

• Chęć udostępnienia opracowanych funkcji lub danych innym osobom. Możemy nowe funkcjonalności dodać do pakietu a następnie udostępnić współpracownikom w formie lub upublicznić pakiet dla całego świata.
• Chęć zamknięcia pewnego zbioru funkcjonalności w zwartym kontenerze. Nawet jeżeli będziemy jedynymi użytkownikami pakietu, to warto, ponieważ ułatwi to zarządzanie powiązanymi funkcjonalnościami.
• Potrzeba uporządkowania opracowanych funkcjonalności. Używanie pakietów wymusza jednolitą strukturę.

Jak wygląda struktura pakietu?

Pakiet to katalog, wewnątrz którego znajdują się pliki i podkatalogi ze ściśle określoną zawartością:

• plik DESCRIPTION, z opisem podstawowych informacji o pakiecie (nazwa pakietu, krótki opis, autor, zależności),
• plik NAMESPACE, z opisem funkcji udostępnionych przez pakiet,
• katalog R, z listą funkcji w programie R,
• katalog data, z listą zbiorów danych udostępnionych przez pakiet,
• katalog man, z plikami dokumentacji Rd dla udostępnionych funkcji i zbiorów danych,
• katalog vignettes, z listą przewodników opisujących funkcjonalności pakietu,
• katalog tests, z listą testów weryfikujących poprawność funkcji.

Omówimy zawartość kolejnych plików/katalogów w kolejnych sekcjach.